W pułapce technologi

Postęp technologiczny w zawrotnym tempie zmienia nasze życie. Dzisiejszy czterdziestolatek pamięta swoje dzieciństwo bez komputera, Internetu czy telefonii komórkowej. W latach osiemdziesiątych i początkach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku, komputerów byłe jeszcze w zwykłych domach stosunkowo niewiele. Wśród nich królowały proste komputery do gier, niewiele było wówczas programów użytkowych, nie mówiąc już o połączeniach sieciowych.

Pierwsza połowa lat dziewięćdziesiątych przyniosła jednak rewolucję. Zaczął się rozwijać Internet, na początku powoli i nieśmiało, potem coraz szybciej, wraz z upływającymi latami zaczęło to przypominać eksplozję. W ciągu jednego dziesięciolecia świat połączyła wszechobecna globalna sieć, bez której nie można wyobrazić sobie normalnego funkcjonowania. Nie chodzi tu tylko o działanie wielkich korporacji, instytucji państwowych czy wielkich systemów komunikacyjnych, jakim jest na przykład system transportu lotniczego. Chodzi tu o życie zwyczajnego człowieka, który często budząc się podłącza się do Internetu i idąc spać wcale z niego nie wychodzi. Całe nasze życie wplecione jest w tę olbrzymią pajęczynę globalnej sieci. Pracujemy w niej, robimy w niej zakupy, prowadzimy korespondencję.

Nasze dzieci wyposażone w komputer podłączony do sieci i słuchawki dla graczy, odbywają nieziemskie podróże i przeżywają niezliczone przygody bez ruszania się ze swojego pokoju. To bardzo wygodne, ale również bardzo niebezpieczne. Owszem, nie ruszając się z domu jesteśmy w stanie załatwić teraz prawie wszystko, od zarejestrowania noworodka do poradni pediatrycznej, przez zakup książek szkolnych dla pierwszoklasisty, wypożyczenie książek z biblioteki uczelnianej, aż po zdalne połączenia z firmą, w której pracujemy i stronę internetową firmy pogrzebowej, z usług której korzystamy w ostatniej drodze naszych bliskich.

Całe życie w sieci, i to w dosłownym tego słowa znaczeniu. Możliwość załatwienia wszystkiego z domu rozleniwia nas. Zaczynamy często tracić kontakt za realną rzeczywistością. Szczególnie podatne są na to nasze dzieci, które nie znają świata bez Internetu i telefonów komórkowych. Wirtualny świat gier zaczyna im zastępować świat realny. Portale społecznościowe wypełniają potrzeby życia towarzyskiego, a kolorowe witryny podróżnicze chęć obejrzenia świata na własne oczy. To bardzo zaraźliwe i dzieci nie potrafią się często samodzielnie z takiej pułapki wydostać. Dlatego dorośli powinni dzieci i młodzież wspierać odpowiednim przykładem i wychowaniem. Pokazywać piękno i niezwykłość realnego świata.